"Het was 2015 en ik werkte ruim 10 jaar in de gedwongen jeugdzorg. Het vak hulpverlening had ik ooit gekozen omdat ik graag iets voor mensen wilde betekenen. Het waren interessante en heel leerzame jaren. In Amsterdam werden steeds meer pilots gedraaid om de meest ingewikkelde gezinnen van de stad hulp te bieden om tot verandering van gedrag te komen.
Naast dit werk gaf ik af en toe een gastles aan Hogeschool Inholland, bij de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Ik merkte dat ik er ongelofelijk veel plezier in had om voor de klas te staan en met passie over mijn werk sprak. Maar tegen mijn werk in de jeugdzorg zelf begon ik steeds meer op te zien. Want het werken met deze gezinnen, die zoveel overlast veroorzaken en niet in kunnen zien dat zij daar zelf (mede) verantwoordelijk voor zijn, maakte me vermoeid.
Dit vertelde ik aan de teamleider van Inholland, die mij ter plekke een baan aanbod omdat er net een vacature was vrij gekomen. Ik ben in het diepe gesprongen, heb mijn didactische aantekening behaald en heb ruim vier en half jaar gewerkt als docent en supervisor voor de opleiding Social Work.
Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon, en in maart 2019 keerde ik terug in de praktijk. Ik ging werken bij Veilig Thuis Amsterdam en had contact met mensen van jong tot oud. Meer dan eens werd ik geraakt door een casus. Zo was er eens een jong meisje dat door twee jongens van net achttien misbruikt was. Dan is het fijn als je echt van betekenis kunt zijn. We hebben haar op een groep geplaatst waar ze intensieve therapie heeft gekregen waar ook haar familie bij is betrokken.
Een andere keer hebben we een moeder en haar kinderen bij een Blijfgroep kunnen plaatsen. Daar zijn ze aan de slag gegaan om een veilig thuis te creëren, waar ook de vader bij betrokken werd. Hij blijft immers voor altijd ouder van de kinderen.
Vooral deze voorbeelden hebben mij altijd laten zien dat ik niet anders kan dan systemisch te kijken. Er is altijd sprake van wederzijdse beïnvloeding. Natuurlijk is het soms prettig om te kunnen zeggen: als hij of zij ophoudt met dat gedrag, dan zijn de problemen de wereld uit. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Een heel gezin beweegt om en met elkaar en iedereen heeft een plek in het grotere geheel.
Omdat ik mijn opleiding tot therapeut wilde afronden, ben ik sinds een paar maanden werkzaam als systeemtherapeut i.o. Ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet. Ik zie gemiddeld vier gezinnen per werkdag. Soms ga ik op huisbezoek en zitten we aan de eettafel te werken. Want behandeling is werken, maar daar moet ik de gezinsleden nog weleens aan helpen herinneren. Het betekent dat je bereid bent open te staan voor het oefenen met ander gedrag. Soms neem ik Playmobil mee als ik met kleinere kinderen aan de slag ga om het gezin of de familie op te stellen (inclusief huisdieren). Daar komen de mooiste inzichten uit voort. Het meest waardevolle is dat gevoel volledig boven de taal uitstijgt. We gaan dus helemaal uit het hoofd, in het hart."
Janine Prins
docent opleiding Ouder- en gezinsbegeleiding
Interesse in deze opleiding? Vraag een gratis brochure aan.
Bekijk de opleidingsinformatie en maak kennis met o.a. de organisatie, methode en locaties.
Download brochure
Is dit de opleiding voor jou? Schrijf je nu in!