De eerste maand als pensionado

Veel meer samenwerking dan vroeger
Corney heeft gedurende haar lange loopbaan niet alleen heel wat studenten en collega’s, maar ook diverse onderwijsontwikkelingen langs zien komen. Sommige goed, andere minder. "De praktijk van het basisonderwijs is nu veel grondiger theoretisch onderbouwd. Vroeger was iedereen met zijn eigen klasje bezig; nu is er meer oog voor de doorgaande lijn in het leren. Docenten stemmen hun onderwijs beter op elkaar af. Dat geldt ook voor de Pabo. Er wordt veel meer samengewerkt. We bereiden het onderwijs in overleg voor en geven soms samen les. Ook de relatie en de samenwerking met de praktijkscholen is enorm verbeterd. Het is niet meer wij/zij. Om de theorie beter te laten aansluiten op de praktijk bereiden wij leerkrachten nu voor op het begeleiden van onze studenten." 

Dat er nu meer aandacht is voor persoonlijke ontwikkeling en studenten hun eigen persoonlijke route kunnen vormgeven, vindt Corney ook een enorme vooruitgang. Oké, maar wat zijn dan de minpunten? "We zijn wel eens te snel met allerlei trends meegegaan die uiteindelijk helemaal geen verbeteringen bleken te zijn. Dat we geen kennistoetsen meer nodig zouden hebben bijvoorbeeld omdat leerlingen alles online konden vinden. Innoveren is prima, maar we moeten niet te hard van stapel lopen."

Pabo-studenten: creatief en sociaal
Corney heeft altijd met heel veel plezier voor haar pabo-klassen gestaan. Het is dan ook gewoon ‘een hele leuke doelgroep’: "Vroeger waren pabo-studenten al sociaal, enthousiast en creatief. Dat is nog steeds zo. Ik werd altijd heel vrolijk van het contact met studenten. Dat ze zo blij zijn met wat je ze leert en dat ze je zo vertrouwen. Wel merk ik dat ze minder mondig zijn dan ik dacht." Omdat ze op sociale media zo goed floreren, lijken ze heel wereldwijs. Maar in de beroepspraktijk missen ze toch wel bepaalde sociale vaardigheden. Zeker de jongste studenten weten vaak niet zo goed hoe ze zich in een volwassen situatie moeten gedragen. "Ze zijn heel onzeker en vragen ons om handvatten. 'Wat moet ik zeggen als ik naar een praktijkschool bel?', 'Wat moet ik doen als ik die school binnenkom?', 'Wat zeg ik wel en niet in de personeelsruimte?' Daarin zijn ze nog heel erg onhandig.’ Werk aan de winkel dus. Maar niet meer voor Corney.

Een maand na haar pensioen
Stoppen bleek uiteindelijk veel minder moeilijk dan Corney had gedacht. Oorzaak: corona. Of beter gezegd: het online lesgeven als gevolg van de pandemie."‘Ik ben zó van de interactie. Voltijdstudenten doen hun mond niet open tijdens online colleges. Ze durven niets te vragen. Ik miste het fysieke lesgeven enorm." Zo’n online-sessie bleek daarentegen een uitkomst tijdens ‘blablabla-vergaderingen’ waarin geen harde afspraken worden gemaakt: "Dan kun je lekker een beetje wegzakken." Wel mist ze de inspirerende vakgroepvergaderingen en haar collega’s; die informele gesprekjes bij de lunch. Gelukkig appen ze veel.

Vervelen doet ze zich als pensionado geen moment. "Het is alsof het nog steeds herfstvakantie is. Heerlijk stressloos. Ik lees veel en mijn man en ik fietsen vaak – niet op een e-bike, hoor! Het is alleen jammer dat we deze maand onze tien theater- en museumtickets niet kunnen inlossen…." O, wacht, haar man roept. Of ze komt. Ze moeten weg voor een vierdaagse fietsvakantie. Zo slecht is het leven van een prille pensionado nog niet!