In memoriam: Hans de Bekker
Met ontzetting en verdriet in ons hart willen we jullie laten weten dat onze zeer geliefde collega Hans de Bekker donderdag 30 juni 2022 na een kort ziekbed is overleden. Wij kennen Hans als een markante, geweldig sociale en prachtige persoonlijkheid die zich met zeer veel passie en een extreem hoge mate van betrokkenheid inzette voor onze (aankomende) studenten en de positionering van onze hogeschool.
Zijn werklust, gedrevenheid en bevlogenheid, maar ook zeker zijn brede interesse in mensen en het menselijk handelen zijn, naast zijn onnoemelijk scherpe geest, humor en sterke analyses, de mooie karaktereigenschappen van Hans die ons altijd bij zullen blijven en die we enorm gaan missen. Deze eigenschappen liet Hans niet alleen zien in zijn werk, maar ook in zijn sociale omgeving. Met passie kon Hans vertellen over zijn werk voor de Stichting Help Ghana, het roeien met vrienden en zijn liefde voor autoraces. Dit alles met de kenmerkende rationele benadering die we van Hans zo goed kennen.
In verslagenheid maar met veel liefde en dankbaarheid voor het mogen kennen van zo'n bijzonder en aimabel mens, blijven wij achter.
Wij wensen alle naasten en dierbaren van Hans alle sterkte toe in deze tijd.
Je kunt Hans postuum geen groter plezier doen door aan zijn recente oproep tot ondersteuning van de stichting Help Ghana, waar hij zeer actief was, gehoor te geven. De link naar deze stichting is helpghana.info.
Mocht je behoefte hebben om na te praten over Hans of om je medeleven te uiten, dan is deze mogelijkheid er.
Vanaf maandag zijn ruimtes ingericht ter nagedachtenis aan Hans. In Haarlem kun je terecht in ruimte J3.02, de ruimte in Den Haag is 0-153.
Verder kun je contact opnemen met Jessica Schipper (06 152 79 935) of Jelgar de Wilde (06 211 15 467), mocht je nog vragen hebben.
Wat jammer dat je er niet meer bent, en dat ik er nu pas, bij het controleren van de kerstkaartenlijst, achter kom. Je was getuige op mijn bruiloft en ik dacht dat je altijd wel een belangrijke rol in mijn leven zou spelen, maar zo liep het niet. Jij was voor zo ontzettend veel mensen belangrijk en inspirerend, er was niet voor iedereen plek. Bijna iedereen die jou kende was onder de indruk van al die energie, die betrokkenheid, dat vermogen om in iedereen het beste te zien en de drive om het er dan ook uit te halen.
Ik heb nog een aandenken aan je, een mooie cartoon die je als verhuiskaart voor ons tekende. Maar die hoef ik niet op te zoeken om nog precies te weten hoe ik je leerde kennen, eerst als invaldocent en later als collega en een van je vele, vele vrienden. Of wellicht moet ik zeggen: een van je fans. Het was een eer en een (te kort) genoegen je te hebben gekend.
Gisteren zat ik te denken aan jou tijdens het fietsen naar de city en nu lees ik met schrik dat je er niet meer bent. Tijdens mijn stage 1998 heb ik hem leren kennen als een aimabele, bevlogen, Tornado-stagementor, die ervoor zorgde dat toen Hogeschool Holland mede vol stroomde met studenten. Je kon multi-tasken (petje af), vele talen en opeens vloeiend Duits toen je mijn toenmalige buitenlandse vriendin aan de lijn kreeg. Inderdaad liet je alles vallen , als het over het geliefde Afrika ging en de Nurse-projecten. Wat een energie toonde je!. Ook de sociale vaardigheden waren fenomenaal. Iedereen liep weg met jou.Rust zacht daarboven Hans, Raymond van Aubel
Wat onwerkelijk dat je er niet meer bent. Ik ga je enorm missen, je warme persoonlijkheid, oprechte interesse en je gezelligheid. Ik ga nooit meer jouw warme onthaal vergeten toen ik na een aantal jaren weer terugkwam bij Inholland. Je wist altijd de juiste dingen te zeggen op het juiste moment.
Heel veel sterkte aan iedereen met dit enorme verlies. Rust zacht lieve Hans.
Janelle Ramcharan
Je herinneringen aan jou zijn de trouwe bezoeken bij het clubhuis van hockeyclub Were Di in Tilburg waar jij moeiteloos een actuele tekening fabriceerde.
De redactie, waartoe jij behoorde, is je tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor die creatieve bijdragen.
Daarvoor en later, toen je al in Leiden woonde, bracht je nog geregeld een bezoek aan de reünie van het Dorstig Hert, het gelegenheidshockeyteam, waartoe jij behoorde.
Je niet aflatende belangstelling voor alles en iedereen zullen we nooit vergeten.
Hans, een goede reis gewenst en hopelijk tot later in een andere dimensie.
Huub Kersemaekers
Dit overlijden is veel te vroeg.
Einde jaren ‘70 en begin ‘80 was hans elke maandagavond aanwezig op onze redactiebijeenkomst voor het clubblad van hockeyclub Were-Di uit Tilburg.
Met zijn enorme tekentalent zorgde hij voor humorvolle illuststratie van ons clubblad “De Klauwaert”.
Altijd opgewekt, enthousiast en gedreven, we hebben wat afgelachen in die tijd!
Zo ga ik hem graag herinneren…..
Heel veel sterkte aan de nabestaanden.
Rust zacht
Frits
Dank dat je mij in slechte tijden hebt geholpen.
R.i.p.
Er zijn alleen maar mooie herinneringen: onze gesprekken, jouw wijze woorden en wat heb ik veel met je gelachen. Je was een geweldige collega!
Rust zacht. Ik denk aan je. Sterkte voor de nabestaanden.
Het leven heeft anders besloten waren je laatste woorden aan mij. Vol verbijstering en oneerlijkheid dat het leven zo voor je heeft besloten blijven wij achter. Ik mis het koffiedrinken en filosoferen wat er niet meer van is gekomen, maar nog veel meer dan dat. Je was een fantastische collega. Veel sterkten voor de nabestaanden.
We hadden al even geen contact meer, maar desondanks ben je nooit uit mijn hart verdwenen. Daar kreeg jij al heel snel na onze eerste ontmoeting een warm plekje en dat zal er voor altijd blijven.
Nog vaak denk ik terug aan de eindeloze discussies in ons kamertje in Haarlem, waar jij vaak een theoretische onderbouwing zocht (en vond!) voor mijn 'onderbuikgevoel'. En aan onze treinreizen die niet zelden eindigden in een enorme slappe lach van de gehele coupé die bij ons begonnen was.
Je was een bijzonder mens en dierbare collega. Je laat een mooie voetafdruk achter en hebt vele harten geraakt. Ik zeg... until we meet again! ?
Wat een fijne energie straalde jij uit.
We gaan je missen.