Pabo-studenten krijgen spiegel voorgehouden door paarden
Gecoacht worden door paarden die je als het ware een spiegel voorhouden. Bij een manege in Schoorl zijn achttien studenten van Pabo Alkmaar aan de slag gegaan met deze manier om 'in contact te komen' en leiderschap te tonen. Paardencoaching wordt gezien als een effectief instrument om tot inzicht te komen in je eigen gedrag. Het zou vaak beter werken dan directe feedback van een docent of medestudent. “Ik heb nu echt meer inzicht in hoe ik beter contact kan maken en ook kan leidinggeven. Dit is heel handig als ik voor de klas sta”, laat een van de deelnemende studenten weten.
"Deze dagen hebben veel opgeleverd", geeft Monique de Jong aan. De docent aan de Pabo van Inholland Alkmaar nam het initiatief voor de paardensessie. “Ik rijd al enige tijd een eigen paard op deze manege. Vorig jaar heb ik zelf meegedaan aan een training ‘spiegelen met paarden’. Tijdens één sessie heb ik zoveel geleerd! Dat heeft grote invloed gehad op hoe ik voor de klas sta in het hbo. Tijdens mijn stagebezoeken zie ik dat het voor studenten van de Pabo soms moeilijk is om echt contact te maken en om leiderschap te tonen. Paarden laten je direct zien hoe een kleine verandering in je lichaam en denken het contact versterkt en de samenwerking tussen leerkracht en leerling en groep vergemakkelijkt.”
Paardencoaching
Effectief bij deze manier van werken is dat cursisten tijdens de oefening wordt gevraagd wat zij ervaren. Daarop krijgen zij feedback en kunnen de deelnemers daarmee weer opnieuw de situatie instappen en eventueel ander gedrag laten zien. Paarden laten dan direct een andere reactie zien en deelnemers ondervinden aan den lijve hoe kleine veranderingen enorme resultaten opleveren.
Spiegelen met paarden laat zien dat we door onze lichaamstaal anders overkomen dan wijzelf denken en waar communicatieproblemen ontstaan. Soms zien we deze problemen, maar begrijpen niet waardoor die zijn ontstaan. Dan gaat het bijvoorbeeld om grenzen leren stellen, omgaan met faalangst, durven loslaten en durven vertrouwen op intuïtie. Voor spiegelen is ervaring met paarden niet nodig.
Ben je een leider? Dan zal het paard je volgen
De coachingsessie is gebaseerd op het idee dat paarden als geen ander beschikken over het vermogen om feedback te geven in de meest pure vorm; direct, zonder omwegen en taalaanpassingen en vanuit gedrag. In interactie met mensen bieden de dieren een rijk arsenaal aan reflectie op ons gedrag. Paarden leven in kuddes en zijn daar afhankelijk van hun leiders. Wanneer je tijdens de paardencoaching met het paard in contact komt, zal het dier bekijken wat voor jou en hemzelf de meest veilige situatie is. Ben je een leider? Dan zal het paard je ook als zodanig erkennen en je volgen. Is dat niet het geval, dan zal het paard zelf leider blijven en jou beschermen.
Studenten aan de slag op de manege
Op zondag 26 mei ging de eerste groep van zes studenten een dagdeel aan de slag met de paarden. Caroline Duine leidde de workshop en vertelde: “Paarden houden ons een eerlijke spiegel voor. Ze zijn direct, zonder oordeel en bieden ons de mogelijkheid om direct met nieuw gedrag te oefenen. Het spiegelen met paarden is voor iedereen een indrukwekkende ervaring. Paarden leven in het hier en nu. Dat biedt ons de gelegenheid tot ervaringsleren.”
Studenten passen direct toe
Studenten zagen hun gedrag terug bij het paard en leerde ook dat je dat kunt aanpassen, verbeteren en nieuw gedrag kunt oefenen. Een Alkmaarse Pabo-student vertelt enthousiast: “Ik heb tijdens mijn laatste stagedag bij een basisschool direct toegepast wat ik heb geleerd en de kinderen waren veel meer betrokken en geconcentreerd dan anders”.
“Ik vond het zo bijzonder dat toen ik in mijn hoofd helder had wat ik wilde en waar ik naar toe wilde, dat het paard me gewoon volgde, terwijl hij eerst steeds stil bleef staan”. Een volgende studente vult aan: “Ik heb ontdekt dat ik vaak bezig ben met anderen te vermaken, dat ik veel doe om aardig gevonden te worden. Het paard waar ik mee werkte, werd daar eigenlijk heel onzeker van. Misschien omdat hij mijn ware ik niet zag. Toen ik rustiger werd, had ik veel meer contact”.
Een andere studente merkte dat ze het moeilijk vond om wat van het paard te vragen. "Alsof ik daar niet het recht toe had. Ook in de klas. Ik hoop altijd dat kinderen uit zichzelf mij volgen. Vandaag leerde ik dat het voor het paard (c.q. kinderen) veel gemakkelijker is om mij te volgen als ik duidelijk ben ik wat ik verwacht”.
“Ik merkte dat ik verwachtte dat het me nooit zou lukken om het paard mij te laten volgen. Alsof ik de overtuiging heb dat anderen toch niet naar me zullen luisteren. Toen ik me daarvan bewust werd en in mijn lichaamstaal meer zekerheid uitstraalde, bleek het volgen geen probleem te zijn. Ik was ontroerd dat het paard zonder halster, zonder touw, zonder dat ik iets hoefde te doen, gewoon achter me bleef lopen, waarheen ik ook ging”.