Spannend debattoernooi in online variant

Het jaarlijkse debattoernooi InDebat bij Inholland Diemen, georganiseerd door de opleiding Business IT & Management (BIM), werd dit jaar vanwege de coronapandemie online georganiseerd. Ook studenten van Inholland Alkmaar namen hieraan deel. Docent Willem Peddemors vond het best spannend, maar is tevreden over het verloop: “Sommige studenten hebben er echt lol in. Die gaan al in een managementrol zitten en kunnen heel overtuigend overkomen.”

In het tweede jaar van hun opleiding krijgen de studenten het vak Debatteren. Aan het eind van de periode kunnen ze hun verworven debatteervaardigheden testen tijdens een enerverend toernooi waarin ze het in groepen tegen elkaar moeten opnemen. Omdat voor Inholland inclusiviteit een belangrijke kernwaarde is, heeft de opleiding er deze keer voor gekozen om de positie van homoseksuele personen in de huidige samenleving centraal te stellen in de stellingen die aan de studententeams zijn voorgelegd.

Uit hun comfortzone
“Voor een aantal studenten is dit best een beladen onderwerp”, legt Willem Peddemors uit. “Dan krijg ik als feedback ‘Nou, ik vind het wel stomme stellingen! Wat moet je daar nu mee?’ Maar dat is juist de bedoeling: om de studenten een beetje uit hun comfortzone te krijgen en een stelling te laten verdedigen waar ze helemaal niks mee hebben of waar ze het totaal mee oneens zijn. De uitdaging is dan: wat zou je nou kunnen bedenken om het er wél mee eens te zijn? Het is boeiend om daar achter te komen. En het helpt je om je denkbeelden te verbreden.”

Enkele studententeams hebben bijvoorbeeld hun tanden gezet in de stelling ‘Twee homoseksuele partners kunnen niet samen een kind opvoeden, want er is altijd een vader én een moeder nodig bij de opvoeding’. Tim, Brahim, Daan en Zakaria hebben de opdracht gekregen om, mede aan de hand van bestaande onderzoekspublicaties, argumenten vóór deze stelling te vinden. Ze bedenken er drie: een kind heeft in zijn opvoeding zowel een moeder als een vader nodig voor een gezonde ontwikkeling; relatief veel homoseksuelen zijn depressief of hebben zelfmoordgedachten, wat ze niet geschikt maakt om een kind op te voeden; kinderen van homoseksuele ouders worden vaak gepest.

Homo-emancipatie
Ze nemen het op tegen Demi, Femke, Kristel en Rosa. In haar opening blikt Demi terug naar 2001, toen Nederland als eerste het homohuwelijk legaliseerde en partneradoptie van Nederlandse kinderen mogelijk maakte voor partners van een gelijk geslacht. “Jarenlang heeft ons land gestreden voor homo-emancipatie. En om nu gelijkgeslachtelijken het recht te ontnemen om kinderen op te voeden zou een stap achteruit zijn binnen onze volwassen democratische samenleving. Daarom zijn wij tegen deze stelling.”

Haar team heeft ook genoeg onderzoek gevonden waaruit blijkt dat er geen verschil is in welzijn tussen kinderen met homoseksuele vaders, lesbische moeders of heterostellen. Bovendien kost het twee gelijkgeslachtelijken veel moeite en geld om een kind te adopteren. En ze worden van top tot teen gescreend. Juist dat proces geeft vertrouwen in de kwaliteit, motivatie en liefdevolle steun van deze opvoeders. Tot slot benadrukken de dames dat er in de samenleving nog veel meer gezinsstructuren zijn waarin geen sprake is van een moeder én een vader.

Vermeende therapieën
Een andere stelling luidt: ‘Het aanbieden van vermeende therapieën tegen homoseksualiteit moet verboden worden’. Savannah, Kelvin, Maryah en Cerrat verdedigen deze stelling met drie argumenten: geen bewijs dat het werkt; het leidt vaak tot depressies en is dus schadelijk; homoseksualiteit is geen ziekte. Maryah twijfelt ook aan goede bedoelingen bij vermeende therapieën: “We kunnen niet 100% zeker weten dat homoseksuele jongeren deze therapie vrijwillig volgen. Het is voornamelijk onder druk van familie of religie.” Kelvin geeft een voorbeeld van een getrouwde man die het na therapie een tijdje kon onderdrukken. Later kwam zijn homoseksualiteit toch weer de kop opsteken. Het heeft dus uiteindelijk niet gewerkt.

Tegenstanders Cihan, Battal, Hüseyin en Mohamed denken dat therapie juist kan werken tégen een depressie. “Het kan ook mensen helpen die getrouwd zijn en door willen leven met hun gezin”, licht Battal toe. Hüseyin vertelt zijn slotpleidooi: “Als een volwassene therapie wil volgen tegen zijn geaardheid, moet dat gewoon kunnen. Zolang de persoon zich hierbij goed voelt: ga je gang! In Nederland zijn wij vrij.”

Docent Willem Peddemors jureert de debatten samen met collega Jacqueline Meijer. Omdat naar een online vorm van debatteren moest worden uitgeweken is voor een eenvoudig model gekozen: in elke ronde van twee debatterende teams is een winnaar uitgeroepen door de jury. “Het ging eigenlijk wel goed! Maar het was ook wel spannend, want je kunt met zo’n online debat niet alles zien wat je zou willen zien.”

Interactie
Uiteraard let Willem bij de beoordeling op een aantal inhoudelijke zaken: hoe doet iemand een opzet van het debat, hoe kan hij argumenten weerleggen en hoe kan hij goed samenvatten wat er aan de orde geweest is. “Maar het gaat hier natuurlijk wel over retorica, overtuigingskracht. Als je er als een zoutzak bij staat dan ben je niet aan het overtuigen! Handgebaren, oogcontact of andere vormen van non-verbale communicatie kunnen nog weleens effectief zijn. Die interactie kon er nu minder zijn en als jury hebben we daarom wat meer interventie gepleegd door te zeggen dankjewel, nu jij: zo even de beurt over en weer te geven. Terwijl dat normaal gesproken automatisch gaat.” Wat Willem betreft vinden de debatten volgend jaar dus weer fysiek plaats: “Dan is er meer interactie en dat werkt voor dit vak echt het beste.”