Turkse studentenvereniging als springplank naar arbeidsmarkt en samenleving
Een Islamitische studentenvereniging of een netwerk voor jongeren met een migratieachtergrond: het beeld dat dergelijke netwerken homogeen, conservatief en integratie-belemmerend zouden zijn klopt niet: integendeel. Dat blijkt uit het onderzoek ‘Jongerennetwerken, ongelijkheid en agency’ van lector Diversiteitsvraagstukken bij Inholland Machteld de Jong en onderzoekers Marieke Slootman en Tjitske Lovert. Andere betrokken partijen zijn de VU, HvA, ECHO en Diversity Talks.
Spannende netwerken
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vormen de netwerken juist een springplank voor jongeren met een migratieachtergrond. Onderzoeker Tjitske: “De netwerken die we onderzochten bestonden vaak uit groepen jongeren met vergelijkbare etnische, culturele of religieuze afkomst of affiniteit. Met name die laatste groep wordt vaak als ‘spannend’ gezien: jongeren die zich terugtrekken uit de samenleving in hun eigen bubbel, dat betekent weinig goeds, is het vooroordeel. Maar die zogenaamd spannende plek waar deze jongeren, die regelmatig te maken hebben met uitsluiting, even op adem kunnen komen, zich veilig voelen en thuiskomen bij ‘like minded souls’, geeft hen juist de mogelijkheid om zelfvertrouwen te ontwikkelen. Dat vertrouwen in zichzelf is nodig om stevig de arbeidsmarkt in te stappen en zo bij te kunnen dragen aan de samenleving.”
The Big Four op de Zuidas bleken ineens ook voor mij weggelegd.
Inhousedagen
Hoe dat werkt? Tjitske: “Naast samen leuke dingen ondernemen en het opdoen van sociale contacten, leren jongeren bij zo’n netwerk ook persoonlijke en professionele vaardigheden. Bijvoorbeeld door commissie- of bestuurswerk of door het organiseren of volgen van workshops over solliciteren en netwerken. Ook komen alumni vertellen over hun ervaringen in het werkveld en worden er bijvoorbeeld inhousedagen georganiseerd bij bedrijven waarmee het netwerk contact onderhoudt. Met name die contacten met het werkveld, vaak via alumni van het netwerk, zijn buitengewoon waardevol, juist voor participatie van deze jongeren in de maatschappij.”
The Big Four
Zo gaf een respondent aan dat ze altijd in de veronderstelling had geleefd dat The Big Four op de Zuidas buiten haar bereik zouden liggen door haar migratieachtergrond. Tot ze een alumnus van haar jongerennetwerk sprak, waarmee ze zich identificeerde. Deze man met dezelfde culturele achtergrond werkte op die onbereikbare Zuidas. Dat deed de respondent beseffen dat haar droom werkelijkheid kon worden: een enorme opsteker.
Paradox
Het klinkt paradoxaal: een inclusieve samenleving door exclusieve groepen. Tjitske: “En toch werkt het zo. Inholland is, net als veel andere organisaties tegenwoordig, bezig om steeds inclusiever te worden. Dat betekent juist niet dat iedereen over één kam geschoren moet worden, want we zijn wel gelijk, maar we identificeren onszelf allemaal op een andere manier en krijgen niet overal gelijke kansen. Voor het springplankeffect is het daarom belangrijk dat er binnen een hogeschool, universiteit of organisatie, netwerken zijn voor ‘mensen zoals jij’, welke identiteit je ook hebt.”
Daarnaast zijn jongerennetwerken voor organisaties een bron van nieuw en divers talent. Tjitske: “Het biedt ze ook de kans om deze jongeren al vroeg kennis te laten maken met het bedrijf. Een krachtige win-win situatie. Daar worden zowel jongeren met een migratieachtergrond als organisaties die stappen willen maken op het gebied van diversiteit en inclusie beter van.”