“Er was altijd dat knagende stemmetje: je kan meer, je kan hogerop komen”
‘Van oorsprong ben ik grafisch vormgever, gespecialiseerd in fotografie. Op een gegeven moment kwam ik een kennis tegen, een docent culturele, kunstzinnige vorming in het middelbaar onderwijs. Hij vroeg me wat ik als vormgever met de leerlingen zou doen. “Ik zou een tijdschrift met ze maken.” De week daarop kwam ik hem weer tegen en hij zei: “Kom het maar doen.” De eerste keer dat ik voor de klas stond had ik zoiets van: dit voelt goed! Tegelijkertijd kwam van de directrice van de basisschool waarop mijn kinderen zitten de vraag of ik nog mensen kende met een lesbevoegdheid. Ik dacht: misschien kan ik op de basisschool ook wel eens een workshop geven. Ze vroeg me op gesprek, we raakten aan de praat en toen vroeg ze of ik de Leraar Basisonderwijs DigiPabo kende. Nooit van gehoord. Ik ben gaan googelen en ik heb de open dag bezocht. Het was net of alles op z’n plaats viel.’
"Ik voelde de drang om een hbo-diploma op zak te hebben. Dat bied je zoveel meer mogelijkheden en kansen. De kunstacademie was voor mij te onzeker en als je op mijn leeftijd en met een gezin nog aan een opleiding begint, wil je wel voor zekerheid gaan. In het basisonderwijs weet je, zeker op dit moment, dat je altijd wel ergens terecht kunt. Ik moest alleen nog wel de instaptoets rekenen halen en dat was voor mij geen hobbel, maar een berg. Maar na vier keer en bijles tot ik een ons woog, is het me gelukt. Ik ben daar enorm trots op. Als je écht ergens voor gaat, is het haalbaar."
"Ik ben super gemotiveerd en vind alles even interessant. Kom maar op! Maar het is wel zwaar."
"Ik ben echt een mensenmens en wat is er puurder dan een kind. Het werk als juf brengt mij dan ook veel voldoening. Toch is dit nog niet mijn eindpunt. Ik volg op dit moment de minor Kunst in het primair onderwijs. Die kunstfactor blijft wel in mij zitten. Het is mooi als je dit mensen bij kunt brengen. Ik hoop uiteindelijk cultuuronderwijs te gaan geven. Op een basisschool, of wie weet wat daar ooit nog uit voortvloeit."
"Ik ben super gemotiveerd en vind alles even interessant. Kom maar op! Maar het is wel zwaar. Het is heel veel wat je moet onderzoeken, voorbereiden en reflecteren. En met een gezin erbij is dat best pittig. Je moet er echt dingen voor laten.
Op mijn stage vind ik het zo mooi om te zien hoe iedere leerkracht het op zijn eigen manier aanpakt en dat je daardoor zelf een perspectief gaat vormen. Je ziet dingen die je zelf ook graag wilt toepassen, maar ook dingen waarvan je denkt: zo ga ik het dus niet doen. Vorig jaar heb ik ook montessorionderwijs gedaan, dus dat laat je weer denken over wat voor soort onderwijs je wilt geven. Je moet overal een brokje van pakken, totdat je denkt: ja, zo wil ik het doen."
"Ik wist van tevoren niet dat onderdeel van het tweede jaar een buitenlandervaring is. Ik ben naar Spanje geweest. Dat was echt fantastisch!"
"Ik woon in een klein dorpje en werk nu op een school tegen de stad aan. Daar zie ik de schrijnende gevallen, waar ik in mijn omgeving niet mee te maken heb. Daardoor voel ik nog meer waardering voor mijn beroep. Je bent niet alleen juf, maar ook een halve mamma en een sociaal werker. Je moet jezelf overigens ook durven ontdekken en blootgeven. Dat is zowel in je opleiding als je stage nodig: bij reflectie en feedback. En kinderen zijn net een spiegel."
"Ik wist van tevoren niet dat onderdeel van het tweede jaar een buitenlandervaring is. Ik ben naar Spanje geweest. Dat was echt fantastisch! En in het derde jaar mocht ik een minor kiezen. Ik heb natuurlijk Kunst in het primair onderwijs gekozen. Helaas is de docent ckv, door wie het allemaal is begonnen, inmiddels overleden. Ik had mijn succes graag met hem gedeeld."
