'Domme vragen bestaan niet bij Ewald'

Het lijkt een gewone dag in het lab aan de Naaldwijkstraat in Amsterdam, en natuurlijk is dat ook zo. De gasbranders staan aan, de microscopen op scherp, de preparaten op een rijtje; David Schouten, Eldon Rigterink, Ines Limam en hun medestudenten zijn klaar voor hun eerste practicum deze week, onder leiding van Ewald Edink. Op het eerste oog lijken de eerstejaarsstudenten Chemie niet heel erg onder de indruk van het feit dat hun docent onlangs werd gekroond tot dé Inholland-docent van het jaar. Maar schijn bedriegt.

“Hij is vriendelijk en staat open voor feedback”, zegt Ines. David en Eldon knikken instemmend: “We zijn heel erg tevreden met hem. Hij beantwoordt alle vragen goed, is vriendelijk, geeft praktisch antwoord en goed les. Met hem zijn we vaak meer op ons gemak dan bij andere docenten.” Juist dat laatste lijkt belangrijk voor de studenten die tot voor kort nog op de middelbare school zaten. Want het hbo is wennen, heel erg. Het tempo, de plotselinge zelfstandigheid die van je verwacht wordt, de hoeveelheid huiswerk. Het helpt dan als je les krijgt van iemand bij wie je je thuis voelt.

‘Domme vragen bestaan niet’
“Wat ik heel belangrijk vind, is dat studenten zich veilig voelen en zeker in het eerste jaar”, zegt Ewald over zijn drijfveren als docent. “Dat ze niet terughoudend zijn met het stellen van vragen. Dat er geen ‘domme’ vragen bestaan. Ook laten zien dat je je kunt verplaatsen in de positie van studenten. Niet de expert spelen, maar juist laten zien dat jij ook niet alles weet. Dat je heel goed snapt waarom studenten sommige berekeningen heel erg lastig vinden. Ik doe mijn best een goede band met de studenten op te bouwen.”

Praktijkgericht onderzoek behoort tot een van de belangrijkste vaardigheden van studenten Chemie. Daarin vindt Ewald het belangrijk dat zijn studenten leren om flexibel, creatief en adaptief te zijn. Uit ervaring weet hij dat experimenten meestal niet zo verlopen zoals je van tevoren hebt uitgedacht. “Ooit werkte ik aan de universiteit van Lund in Zweden samen met een Russische collega, die zijn sporen had verdiend in het Sovjet-tijdperk. Gewend dat er allerlei dingen niet voor handen waren, gooide hij nooit iets weg. Kleine slangetjes, dopjes: alles bewaarde hij op zijn lab. Als er dan iets niet paste, ging hij rommelen in zijn laatjes. Met plakband en een beetje MacGyver-achtig wist hij altijd met een oplossing te komen. Dus als er iets ontbreekt op het lab, dan is dat juist goed en leerzaam. Zo creëer je professionals die zich straks in het werkveld goed weten aan te passen aan veranderende omstandigheden.”

'Techniek biedt hele mooie mogelijkheden’
Typisch voor Ewald om dit soort metaforen te gebruiken. Het behoort tot zijn kunsten om de ‘taal van de chemie’ over te brengen, zonder al te veel moeilijke woorden te gebruiken. Ook video's en interactieve lessen via de leeromgeving Moodle behoren tot zijn arsenaal. “Techniek biedt hele mooie mogelijkheden. Daar ben ik groot fan van. Als ik denk dat techniek van toegevoegde waarde kan zijn, dan pas ik dat ook toe in mijn onderwijs. Zo heb ik mijn hoorcolleges laten opnemen, die studenten kunnen terugkijken als materiaal voor toetsen. Om de navigatie voor de studenten te vergemakkelijken, kan je in deze weblectures een hoofdstukindeling maken en, om ze meer interactief te maken, vragen toevoegen. Omdat dit vrij nieuw was bij onze opleiding heb ik ook een enquête uitgezet. De studenten waren er heel positief over.”

Uitblinker met Moodle
Dat onderwijzen via Moodle op het lijf van Ewald is geschreven, bevestigen de studenten in het lab. De een na de ander prijst zijn online aanpak. “De hoorcolleges, voorbereidingsfilmpjes en wat je moet doen; alles staat er heel duidelijk uitgelegd”, geven David en Eldon aan. Medestudent Ramon Steur zegt stellig: “Wat betreft wat hij met Moodle ‘doet’ verdient Ewald de titel Docent van het jaar zeker! Vergeleken met andere docenten zet hij alles veel duidelijker neer en gaat net een stapje verder.”

Ewald is nu bijna vier jaar docent. Daarvoor was hij onder andere onderzoeker aan de Vrije Universiteit. Bij het begeleiden van studenten die zich aan het specialiseren waren, en het overnemen van colleges, kwam de passie voor het doceren al snel naar boven. “Mijn collega Mark Verheij van de VU had de overstap naar Inholland gemaakt. Hij was daar heel positief over en toevallig was er op een gegeven moment nog een vacature. Toen dacht ik: laat ik de sprong maar wagen. Dat was een van mijn beste beslissingen ooit. En de studenten waarderen kennelijk wat ik doe. Dan ga je het alleen nog maar leuker vinden.”