'Vandaag vier ik de dagelijkse heldinnen in werk én privéleven'

Mij wordt weleens gevraagd of ik een voorbeeld heb. Een held of heldin die ik als rolmodel zie. Ik vind dat een lastige vraag, want ik heb niet zo iemand. Dat wil zeggen – niet iemand in de categorie supervrouw- of man. Zo iemand die op een voetstuk staat, categorie popster, staatsvrouw of topsporter. Die mensen kan ik wel bewonderen – ik noem een Madonna, Angela Merkel of Yvonne van Gennip (nu weet je meteen hoe oud ik ben). Maar zij zijn voor mij nooit degene geweest waar ik me aan opgetrokken heb.

Er zijn wel veel mensen om me heen die ik helden vind. Laat ik me tot vrouwen beperken, omdat het Internationale Vrouwendag is vandaag. Maar zij staan niet op het wereldtoneel en zijn vaak helemaal niet zichtbaar. Dan denk ik aan mijn vriendin, die haar carrière jarenlang stil zette, omdat ze twee kinderen kreeg met autisme. Of ik denk aan mijn baas, toen ik net zelf leidinggevende werd, die mij de ruimte gaf om te groeien en open was over haar eigen dilemma’s, waardoor steun geven iets wederkerigs was. Ik denk aan mijn schoonmoeder van 87 die ondanks haar kwaaltjes, als je haar vraagt hoe het met haar gaat, altijd zegt: “Stralend!” En ik denk aan mijn dochter die haar coming out als biseksueel vergezelde van een boze uitroep dat het eigenlijk belachelijk was dat ze het moest vertellen, want zei ze me: “Jij zegt toch ook niet als je iemand tegen komt ‘Hallo, ik ben Jet en ik ben hetero?’ Dus wat een onzin eigenlijk dat ik met zoiets privé te koop zou moeten lopen.”