'We hebben elkaar nu meer dan ooit nodig'

nahied-rezwani-ch-007

Je hoeft alleen de krant maar open te slaan, je radio, televisie of internet aan te zetten en je leest, hoort en ziet overal corona, corona, corona. Na een virusluwe periode zijn er sinds half oktober weer nieuwe maatregelen nodig. Pijnlijke maatregen die iedereen raken; emotioneel, mentaal én economisch. Ik heb er alle vertrouwen in dat het kabinet en onze minister-president ons door deze crisis heen kunnen trekken. Zij doen hun best om de gevolgen van deze ramp zoveel mogelijk te beperken. Maar dat kunnen zij niet alleen. Wij hebben elkaar nu meer dan ooit nodig. Met z’n allen moeten we ervoor zorgen onszelf en de ander overeind te houden. Ieder op zijn eigen manier. Docenten door wat vaker te bellen of te appen met studenten die het moeilijk hebben, teamleiders door online ontmoetingen te organiseren en wij allemaal door eens langs te gaan bij een oude buurvrouw.

Online mediteren of borrelen
Ik snap dat mensen gefrustreerd zijn. Ik snap dat studenten genoeg hebben van online onderwijs en sméken om lessen op locatie. Ik zie het, ik voel het en ik hoor het ook van onze docenten en medewerkers. Ik zou zelf ook het liefst de locatie opengooien. Het laatste wat ik wil is mijn teams en onze studenten teleurstellen. De afgelopen twee jaar is het aantal studenten dat voor onze school heeft gekozen met ongeveer een derde gegroeid. Dat vertrouwen brengt een zware verantwoordelijkheid met zich mee. Wij doen er nu dan ook alles aan om ze de begeleiding te geven die bij deze situatie past. We hebben het aantal begeleiders bijna verdubbeld, studenten die dat nodig hebben kunnen gratis laptops en andere studiematerialen lenen en er zijn buddies voor medestudenten die het moeilijk hebben. Ook voor medewerkers zijn er allerlei faciliteiten. Coronaproof. Ze kunnen aan diverse online trainingen deelnemen of bijvoorbeeld een meditatieoefening pakken. Zit je er doorheen, dan heb je daar in je eentje misschien geen zin in. Nodig dan via zoom anderen uit en doe het samen. Collega’s blijken heel inventief en organiseren online vrijdagmiddagborrels, bingo’s en gezamenlijke lunches. Laten we het alleen wel eerlijk tegen elkaar zeggen als we in een dip zitten. Anders ga je het maar op elkaar afreageren…

Samen de schouders eronder
Dat geldt ook voor studenten. Ik sprak laatst een studente die bijna het bijltje erbij neer had gegooid. Gelukkig heeft haar begeleider haar gebeld en haar ervan verzekerd dat ze er samen de schouders onder gingen zetten. Ze is gebleven. Gelukkig. Wij proberen onze studenten weerbaar te maken. Te zorgen dat ze sterk worden, met teleurstellingen kunnen omgaan en creatieve oplossingen kunnen bedenken. En als er één moment is om je creativiteit en innovatieve vermogen te laten zien, dan is het in een crisisperiode als deze. Ik zou het ontzettend jammer vinden als studenten nu gedemotiveerd raken en stoppen. Maar ze moeten wél aangeven waar ze mee zitten; we hebben geen glazen bol….

Feestje
Het voelt leeg, triest en een beetje verdrietig als ik nu door onze school loop. Ik zou dolgraag iedere dag de studenten, docenten en teams om me heen zien. Want werken in het onderwijs is door die contacten elke dag een feestje. Jammer dat ik dat feest nu even moet missen. En ook jammer dat niet iedereen kan profiteren van de grote verbouwing die we net achter de rug hebben. Maar we hebben het nog tegoed. Na de crisis gaan we de school officieel heropenen. Dán is het tijd voor een feestje. Om ons vernieuwde gebouw in- en het virus uit te luiden!