Creativiteit en techniek bij de FIRST® LEGO® League

Een groepje studenten kijkt verbaasd op als ze het gebouw van Hogeschool Inholland Haarlem binnenkomen. Horen ze daar nou… kinderstemmen? Inderdaad treffen ze in de lounge een flinke groep kinderen, die rondom een hek fanatiek hun klasgenoten staan aan te moedigen bij de FIRST®LEGO®League. Een week eerder werd ook op locatie Alkmaar volop gestreden om de overwinning en daarmee een plekje in de Benelux-finale. Vanuit Inholland zijn onder meer studenten Pabo, Informatica en Creative Business betrokken.

De FIRST® LEGO® League is een jaarlijkse internationale wedstrijd waar creativiteit en techniek hand in hand gaan. Vanuit Nederland doen er zo’n 800 Nederlandse scholen mee, verdeeld over 32 regiofinales. Zowel uit het primaire (groep 7 en 8) als het voortgezet onderwijs (1^e en 2^e klas). Het thema is dit jaar ‘Cargo Connect’ en de opzet is dat leerlingen een legorobot met elkaar bouwen. Deze moet worden geprogrammeerd, zodat hij zelfstandig een aantal ‘missies’ kan voltooien in een grote bak vol met lego-obstakels. Bijvoorbeeld een parcours afleggen richting een vliegtuig, om daar met de robotarm een knop in te drukken om het laadruim te openen en de vracht te lossen.

Verwondering
Miriam Lof is vanuit Inholland Alkmaar al zes jaar bij het evenement betrokken en raakt eigenlijk ieder jaar alleen maar enthousiaster. “Het is zo mooi om te zien hoe kinderen reageren als dingen lukken. De teamspirit, het samenwerken en vooral het enthousiasme van de kinderen, daar doe je het voor. Of wat te denken van de verwondering bij volwassenen eromheen als ze zien wat de kinderen voor elkaar krijgen. En onze studenten kunnen hun ei erin kwijt. Of dat nu Informatica is, Technische Informatica, Elektrotechniek of Technische Bedrijfskunde. Ook studenten van de Pabo zijn betrokken bij de organisatie van het geheel: vooral in de contacten met de basisscholen. Of door het aanbieden van zij-activiteiten voor kinderen op de dag zelf, wanneer ze niet aan de beurt zijn.”

Informatica-student Kelvin is langs geweest op basisschool De Hoeksteen om de beginselen van programmeren uit te leggen. Een nieuwe ervaring, vertelt hij: “In het begin dacht ik wel: ‘hoe ga ik dat aanpakken? Ik wil zoveel vertellen en hoe doe je dat nou voor een hele klas?’ Wat ik heb uitgelegd is dat je bij programmeren begint bij het einddoel en van daaruit gaat terugdenken en -plannen. En dat je beter één missie voor 100% kan doen dan ‘alles een beetje’. Ik vond het best lastig hoor, maar vandaag met al die klassen vind ik het echt zo leuk: zoveel enthousiasme!”

Enthousiast voor techniek
De Lego League is onder meer opgezet om kinderen te interesseren voor het brede werkveld ‘techniek’. Miriam: “Leerkrachten die daar zelf niet zoveel mee hebben zijn wel eens ‘angstig’ om daarmee aan de slag te gaan. Het fijne hier is dat je een kant-en-klaarprogramma hebt waar je ongeveer 12 weken mee bezig kunt zijn, waarbij je als docent samen met de kinderen kunt leren. We zien dat de motieven van scholen om mee te doen heel erg uiteenlopen. Sommige doen mee vanwege het ‘leren programmeren’, terwijl bij anderen juist de sociaal-emotionele aspecten of het projectmatige aanspreken. De Lego League heeft voor iedereen wel wat.”

Bij de kinderen die in de ‘arena’ staan is ondertussen de spanning van de gezichten af te lezen. In opperste concentratie worden de robots op het speelveld geplaatst. Dat moet heel precies, want een beetje te veel naar links of naar rechts en de voorgeprogrammeerde route klopt niet – waardoor de missie dus mislukt. Eén meisje wordt de spanning teveel. Nadat het in haar ronde niet is gelukt om een missie succesvol af te ronden, komen de tranen en geeft ze de robot aan haar juf: “Ik wil niet meer!” Haar teamgenoten tonen zich begripvol en troosten haar. “Kan gebeuren joh! Straks nog twee kansen!”

Dozen met (minder) lucht
Ook dat is een belangrijk onderdeel van de wedstrijd, vertelt juf Hellen van De Hoeksteen. "Leren samenwerken, het maken van een rolverdeling, ontdekken waar je goed in bent, omgaan met teleurstellingen, het ontwikkelen van probleemoplossend vermogen… Dat kom je allemaal tegen. Op school zijn we al een tijdje bezig met dit project en zodoende ook met het thema transport. Zo hebben onze leerlingen onderzoek gedaan naar de transportsector en oplossingen bedacht voor een probleem in die sector. Zo kwamen ze met het idee van een luikje in de voordeur dat met een QR-code te openen is als mensen niet thuis zijn om een pakje aan te nemen.” Miriam Lof vult aan: “Ik hoorde van een groepje dat meekleurende voorruiten had bedacht, voor als de zon laag staat. Of het idee om dozen te ontwikkelen die je aan kunt passen op het pakket, zodat er minder lucht vervoerd wordt.”

Wie wint de Lego-bokaal?
Als alle klassen drie rondes hebben gespeeld is het tijd voor de prijsuitreiking. Er zijn meerdere bokalen, uiteraard gemaakt van Lego. Onder meer voor samenwerking, robot-design en innovatie. Maar er kan er natuurlijk maar één de winnaar zijn. In Alkmaar was dat Team Groene Kangoeroes en in Haarlem basisschool De Westbroek. Beide teams gaan door naar de Benelux-finale. Ook lijkt het doel om jongeren te interesseren voor techniek, en later misschien te kiezen voor een technische opleiding, geslaagd. Op de vraag of ze het een leuke dag vonden volgt een luid ‘JAAAAAH!’.

Site van school gehackt
Of er kinderen zijn die hier later iets voor hun beroep mee willen doen? Daarop komt een wat voorzichtigere reactie. Al blijkt uit veel beroepen die worden genoemd weldegelijk een technische voorkeur. Zo zegt één jongen dat hij later ethisch hacker wil worden (en hij heeft al eens bijna, zo laat hij zich ontvallen, ‘per ongeluk’ de site van de school gehackt). Een klasgenootje heeft ook wel interesse in deze richting en suggereert dat ze samen bij het digitale team van de recherche kunnen gaan werken.

Als alle kinderen weer naar huis zijn, rest nog het opruimen van de Legotafels en het bij elkaar vegen van gemorste popcorn. Zowel in Haarlem als in Alkmaar een zeer geslaagd evenement en Miriam Lof blikt dan ook tevreden terug: “Het is zulk dankbaar werk, ik ga met pijn in mijn voeten en een grote glimlach naar huis!”