Diversiteit: prachtig en zonder inclusie gevaarlijk
In deze tijd van globalisering heeft elk land te maken met een multiculturele bevolkingsgroep. Diversiteit verrijkt. Maar als het niet gepaard gaat met inclusie en burgerschap wordt het gevaarlijk. Dan leeft iedereen náást in plaats van mét elkaar en kan het leiden tot separatisme. Dat voorkomen is de verantwoordelijkheid van iedereen in Nederland, ook van ons binnen Inholland.
Toen mijn man en ik dertig jaar geleden vanuit Iran naar Nederland kwamen, had ik geen idee wat mensen hier normaal en niet normaal vonden. Andersom kenden Nederlanders onze Iraanse normen en waarden niet. Dat leidde in het begin nogal eens tot verwarring.
Zo werden we eens op de koffie uitgenodigd door een oudere dame. We mochten een koekje pakken uit de trommel. Eentje maar: daarna ging de trommel weer dicht. Raar vonden we dat. En een beetje onbeschoft: in Iran staat de hele tafel vol koek en gebak en mag iedereen pakken wat-ie wil. Gelukkig is het tussen ons en de gastvrouw helemaal goed gekomen. Zij heeft ons opgenomen in haar gezin: haar kinderen zijn broer en zus voor mij. En toen mijn dochter op haar verjaardag werd geboren, was ze zó blij! ‘Dit is het mooiste cadeau dat je me kon geven: een laatste kleinkind!’
Geschokt
Hadden wij van beide kanten niet opengestaan voor elkaars ‘vreemde’ gewoonten en ons best gedaan om elkaar te begrijpen, dan had ik nooit zo’n prachtige Nederlandse familie gehad. Andersom hadden zij ook niks van onze cultuur geleerd. Wij zijn elkaar daar dankbaar voor. Daarom raakte het me zo toen ik – notabene in de themaweek Inclusie - een Turkse studente hoorde zeggen dat ze zo blij was dat ze hier Turkse klasgenoten had: kon ze eindelijk met gelijkgestemden praten. Blijkbaar voelde ze zich alleen thuis bij mensen met dezelfde achtergrond als zij. Ik vind dat schokkend.
Zij mét ons
Diversiteit staat bij Inholland hoog in het vaandel. Terecht, want er schuilt heel veel kracht in. Maar als het niet samengaat met inclusie wordt het een grote ellende. Dan leef je langs elkaar heen zonder elkaar te begrijpen en zonder van elkaar te leren. Dan wordt het niet zij mét ons, maar zij náást ons. Of in het ergste geval: zij tégen ons.
Vind je balans
Diversiteit moet ook samengaan met burgerschap. Je mag zijn, doen en denken wat je wilt, met respect voor ieders normen en waarden zonder die te veroordelen. Een voorbeeld van mezelf: ik kan in Iran niet in een korte rok en zonder hoofddoek over straat, naar school of naar werk. Dat is daar niet de norm en dat heb ik te accepteren. Met andere woorden, wij mogen allemaal een balans vinden tussen onze eigen normen en waarden, die we bijvoorbeeld vanuit onze cultuur hebben meegekregen, en daar waar we zijn.
Neem zelf het initiatief
Dat willen wij onze studenten ook bijbrengen. Onze school heeft allerlei instrumenten om diversiteit en inclusie handen en voeten te geven en daarnaast mogen we ook van onderaf beginnen. Inclusie is ieders verantwoordelijkheid en daarin is het belangrijk om elkaar te bevragen op welke keuzes we maken, want er schuilt altijd meer achter dat wat we zien.
Als onderwijsinstelling hebben wij de plicht om dat heel goed bij de studenten te laten landen. Zodat zij ook in gesprek gaan met studiegenoten met een andere kleur, smaak of mogelijkheden. En de deur voor hen openzetten: “Kom maar, dan gaan wij samen aan dat project werken.” Neem zelf het initiatief. Dat geeft je zoveel kracht.
Het heeft mij gebracht waar ik nu ben. Ik voel me geen vreemde al heb ik hier geen eigen familie. Ik voel me thuis in Nederland!