Tess Plein overwint zeeziekte voor een duurzame wereld

De textielindustrie is een van de meest vervuilende industrieën ter wereld. Het stoot meer broeikasgas uit dan alle scheep- en luchtvaart bij elkaar en voor de productie van een t-shirt en spijkerbroek kun je 175 keer in bad. Tijd voor actie vindt student Business Innovation Tess Plein. Zij zeilde een maand lang over de Atlantische Oceaan om een oplossing te vinden voor deze vervuilende industrie. Tess: “Ik wil mezelf de rest van mijn leven inzetten om de wereld schoner te maken.”

Leestijd: +- 3 minuten

Uit 500 aanmeldingen werden Tess en 18 andere studenten gekozen om deel te nemen aan de tweede etappe van Quest for Change. Met tallship Morgenster de Atlantische Oceaan over om bedrijven aan duurzame oplossingen te helpen. De Quest is verdeeld in etappes. Tijdens elke etappe van vier tot vijf weken zeilen twintig jongeren mee om zich te buigen over vraagstukken uit een bepaalde branche, zoals de textielindustrie. Bedrijven investeren in de leiders van de toekomst en krijgen er creatieve oplossingen voor terug. Tess: “Je komt met een aantal mensen die je niet kent op een schip. Het is dan heel erg uitvinden hoe dat werkt. Hoe kun je samen functioneren terwijl je eigenlijk je kont niet kan keren?”

Uit balans door zeeziekte
Wekenlang zeilden Tess en haar teamgenoten op zee zonder contact met de buitenwereld. Dat heen-en-weer-geschommel leverde soms onverwachtse problemen op. “Ik heb last van zeeziekte. Op de oceaan begon de boot te schommelen. Beneden werkten we aan de case en daar kan je dus de horizon niet zien, dus je evenwichtsorgaan raakt helemaal uit balans. Ik heb een paar dagen met een emmer rondgelopen. Verschrikkelijk!” Toch weegt dit niet op tegen alle mooie momenten. “Dagenlang zonder bewoonde wereld is heel rustgevend. Alles waar je over nadenkt of dingen waar je mee bezig bent gebeurt op het schip. Je krijgt heel veel tijd om te connecten met de mensen met wie je bent. Ik heb hele diepe vriendschappen gemaakt.”

Discipline en andere levenslessen
Een maand lang zeilen kostte Tess een maand studie. Toch is ze erg enthousiast over haar ontwikkeling. “Discipline is iets wat ik heel erg heb geleerd. Daar ben ik heel dankbaar voor. Op het schip heb je heel weinig inspraak. Er is geen keuze. De kapitein zegt wat er moet gebeuren. Daar heb ik heel erg van geleerd dat het niet uitmaakt waar ik zin in heb. Dat ik ook dingen kan doen waar ik geen zin in heb, maar toch heel belangrijk zijn.”

Daarnaast leerde Tess hoe je een nieuwe organisatie moet opzetten. “Er was niemand van de Quest for Change organisatie, dus we waren alleen met de jongeren en de crew van het schip. Het was helemaal aan ons om het wiel opnieuw uit te vinden. Je zit in een kleine community en je leert met z’n allen om te werken, elkaars rollen te waarderen en te kijken hoe je ervoor kunt zorgen dat iedereen iets van zichzelf kan inbrengen en het gevoel krijgt dat je waarde toevoegt.”

Trots overheerst
Tess is inmiddels weer thuis. Wat heeft Quest for Change concreet opgeleverd? “We hebben een rapport geschreven voor onze drie sponsoren. De vraag was hoe we het consumentengedrag kunnen aanpassen in de fashionindustrie. We hebben verschillende business- en marketingconcepten uitgewerkt, maar ook manieren om de kwestie op een politiek niveau te benaderen. Daarnaast hebben we een podcast opgenomen om de wereld te laten zien hoe het is om op zo’n schip te zitten met alle overwegingen en discussies die tijdens deze reis zijn langsgekomen. Onze resultaten gaan we presenteren aan onze sponsoren.”. Vooral het gevoel van trots overheerst. “Ik ben heel erg trots hoe we met elkaar zijn omgegaan. Het is bijzonder dat we zo liefdevol met elkaar konden opschieten, elkaar zoveel gunden en ruimte gaven om te ontwikkelen, leren en te reflecteren. Dat heeft mij heel veel gebracht. Nieuwe inzichten en vrienden voor het leven!”

Als advies wil ze je graag het volgende meegeven: “Als je echt wilt leren, zet je zelf dan in een positie waarvan je niet weet wat er gaat gebeuren. Dan leer je over jezelf, waar je goed in bent en waar je jezelf in kunt verbeteren.” En wat de textielindustrie betreft is de missie van Tess nog lang niet klaar om mensen zich bewuster te maken van de rol die ze kunnen spelen om de vervuiling tegen te gaan.

“Vroeger kocht je kleding en was je er heel zuinig op. Als het stuk ging repareerde je het. Nu is het helemaal veranderd met fast fashion. Als je nu naar een feestje gaat is het normaal om een nieuwe jurk daarvoor te kopen. De textielproductie is hierdoor tussen 2000 en 2015 verdubbeld en de kledingindustrie stoot meer CO2 uit dan alle vluchten en alle boottransport bij elkaar. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat mensen zo min mogelijk gaan kopen en als ze iets kopen, dat het dan ook duurzaam is? Mijn antwoord? Bewustwording is niet genoeg. Neem ook zelf stappen. Hoe klein ook, je kunt altijd iets moois toevoegen aan de wereld.”