Haarlem,
21
maart
2019
|
05:45
Europe/Amsterdam

Gezondheid, Sport en Welzijn stimuleert samenwerking tijdens IP-dagen

‘Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder’

IP-dagen

Over je eigen professionele grenzen kijken, door uit te gaan van de burger/cliënt en diens vraagstukken. Hoe waardevol dat kan zijn, ondervonden studenten en docenten van diverse gezondheids-, sociale en sportopleidingen van Inholland tijdens de Interprofessionele dagen. De IP-dagen vonden plaats op 7 en 8 maart in Rotterdam, Den Haag, Haarlem, Amsterdam en Alkmaar. “Binnen zorg en welzijn krijg je te maken met complexe vraagstukken. Dan is het goed om je eigen expertise te kennen maar ook te weten wat een professional met een andere expertise kan bijdragen”, aldus teamleider Verpleegkunde Katinka Rademaker, die de IP-dag in Amsterdam en Alkmaar (via livestream) opende. “Deze dag is een uitnodiging om elkaar te ontmoeten, van elkaar te leren, elkaar aan te vullen en zo te komen tot een integraal aanbod van zorg en welzijn.”

Het Domein Gezondheid, Sport en Welzijn hecht veel belang aan het opleiden van studenten tot professionals die vanuit een holistische mensvisie zowel interprofessioneel als vanuit hun eigen specialisatie deskundig leren observeren, contact maken, diagnosticeren en (be)handelen. Hierdoor leren ze naar de mens en zijn omgeving in zijn totaliteit te kijken en steeds af te wegen wat nodig en wenselijk is. De overtuiging is dat dit leidt tot hulpverlening en zorg van kwaliteit, waar de samenleving in haar geheel van profiteert en de kwaliteit van samenleven toeneemt. Zoals in de inspiratievisie uiteen is gezet, zijn daarbij empowerment van groepen en individuen, breed leren kijken en handelen met grenzen vanuit de eigen specialisatie, en (on)mogelijkheden van ICT en techniek kennen en toepassen, de kernopgaven.

Eigen invulling
Elke vestiging vulde de IP-dag op geheel eigen wijze in. Het was de eerste keer dat op zo’n grote schaal interprofessioneel werd samengewerkt binnen de hogeschool. Maar niet de laatste keer, als je afgaat op de positieve reacties van de deelnemers. “Echt heel leerzaam om te horen wat ze bij MBRT doen”, vertelt een Haarlemse studente Social Work. “Maar wat me vooral verbaasde, is dat Sportkunde zo breed is. Er zijn echt veel meer raakvlakken met Social Work dan ik dacht.”

 

Sociale permacultuur
Zo’n twintig Rotterdamse en Haagse docenten en studenten Social Work gaan donderdagochtend op werkveldbezoek bij de Voedseltuin. Naast voedselproductie voor onder andere de voedselbank houden ze zich hier bezig met participatie- en zorgtrajecten, gebiedsontwikkeling en kleinschalige innovaties en ontwikkelingen. De Voedseltuin is, volgens spreker Erik Sterk, een nieuwe gezondheidsinstelling. “We werken interprofessioneel door 'permacultuur', een ontwerpmethode gericht op het duurzaam vormgeven van de leefomgeving. Dat zie je als je kijkt naar de beplantingen maar ook als je kijkt naar de verschillende mensen. Sociale permacultuur, zeg maar. Het helen van kapotte sociale systemen, dat is wat we doen. Niemand is patiënt of klant, iedereen is producent van voedsel en is zo van belang voor anderen.”

Na terugkomst uit de Voedseltuin gaat Alex Burdorf, hoogleraar aan de Erasmus Universiteit, met de aanwezigen in gesprek over interprofessioneel werken. En over werken in het algemeen. Want wat zijn de positieve effecten van werk? Is er een relatie tussen werkloosheid en psychische klachten? “Gezondheid is de sleutel om mensen aan het werk te helpen. En wie draagt er allemaal wel niet bij aan gezondheid? Met hoe meer mensen we samenwerken hoe complexer het wordt. Eén aanpak is het idee”, aldus een van de deelnemers. Daarna volgen diverse workshops en masterclasses rondom het thema ‘Lezen is niet belangrijk’.

Dansen, gluren en hacken in Haarlem
De donderdagmiddag begint indrukwekkend in Haarlem. Studenten MBRT, Sportkunde en Social Work zien hoe Redouan Ait Chitt, artiestennaam REDO, het dak eraf breakdancet. Ondanks, of misschien wel dankzij, zijn bijzondere lichamelijke afwijkingen. “No excuses, no limits! Maar het helpt ook als hulpverleners echt naar je luisteren, jou centraal stellen en kennis over jou met elkaar uitwisselen. Dan had ik vroeger niet telkens opnieuw die stomme testjes uit hoeven voeren. Soms voelde ik me net een laboratoriumchimpansee. En dat stimuleert niet om mee te werken.”

Na een korte break gaan de studenten in twee groepen uit elkaar. De ene helft gaat ‘gluren bij de buren’. Want wat is nou eigenlijk MBRT? Waar houdt een sportkundige zich mee bezig? En wat doet een 'social worker' precies? “Het is apart om te zien dat elke opleiding zijn eigen manier van denken heeft. Met de inbreng van de anderen leer je zelf ook anders nadenken. Echt heel waardevol dit”, vertelt een student Sportkunde na afloop. De andere helft van de studenten heeft zich opgegeven voor de mini-hackathon. Rob Doms, coördinator e-health: “Iedereen brengt kennis in vanuit zijn eigen vakgebied. Zo ervaren de studenten ervaren hoe je een probleem samen oplost.” En oplossingen zijn er, zelfs al na anderhalf uur. “Wat voor mij een eyeopener was, is dat je ook moet kijken naar de mensen om de patiënt heen. Daar sta je bij ons vakgebied toch minder bij stil”, vertelt een van de deelnemende MBRT-studenten.

Kwetsbare zwangerschappen als thema in Amsterdam en Alkmaar
Hanneke Torij, lector Verloskunde en Geboortezorg aan Hogeschool Rotterdam, vertelt de Amsterdamse en Alkmaarse studenten Verpleegkunde, Verloskunde, Pedagogiek en Social Work dat je postcode bij je geboorte vaak belangrijker is dan je DNA. “Kijk daarom goed in wat voor wijk je komt te werken, praat erover met andere professionals en met de cliënten zelf. Organiseer samen de zorg rondom kwetsbare zwangeren, dan help je ze echt.” Tjarda Reesink is ervaringsdeskundige als het gaat om kwetsbare zwangerschappen. Ze kreeg te maken met partnergeweld waar ook haar kinderen de dupe van werden. “Hulpverleners gaan uit van de beleving van kinderen maar mijn kinderen wisten niet wat normaal was, in hun ogen loste je problemen op met geweld. Maar naar mij luisterden de hulpverleners niet.” Ook het gebrek aan contact tussen hulpverleners onderling stuitte haar tegen de borst. “Er gebeurde niets met hun verhaal, dus waarom zouden mijn kinderen het nog een keer vertellen? Na twee keer hielden ze hun mond, werken ze niet meer mee.”

Vervolgens gaan de studenten in gemixte groepen uiteen om een casus te bespreken. “Echt heel leerzaam dit!” De student Verpleegkunde die dit zegt, ziet ook buiten deze IP-dag veel mogelijkheden om interprofessioneel te werken. “Maar dat valt of staat met of je voor elkaar open staat. Je moet elkaars taal spreken, weten wat jijzelf en de ander doet. En dan de grenzen opzoeken. Als je daarover in gesprek gaat en afspraken maakt wie wat doet… jeetje, dat zou echt goed zijn voor de zorg.”

Reacties (0)
Het bericht is verzonden, deze zal worden geplaatst na goedkeuring.