‘Hier bouw je echt een band op met je collega’s’
#4 Mieke van den Berg, Wouter van Velzen en Ben van der Sluijs over participatiebanen
Inholland-collegelid Mieke van den Berg gaat deze maand in gesprek met Wouter van Velzen en Ben van der Sluijs. Wouter werkt bij de Inholland Service Organisatie (ISO) in Delft als assistent facilitair medewerker. Ben is de werkbegeleider van Wouter, die via het participatiebanentraject bij Inholland is komen werken. Ben werkt al 34 jaar voor Inholland en “bemoeit zich overal mee” om primaire processen bij Inholland zo goed mogelijk te laten verlopen.
Mieke: “Wouter, kun je vertellen wie je bent?”
Wouter: “Ik werk nu inmiddels zes jaar als participatiemedewerker voor Inholland. Ik ben begonnen als schoonmaakmedewerker in Den Haag, maar ik ben door Ben, die zag dat ik meer in mijn mars had, naar Inholland Delft gehaald.”
Wouter is één van de vier participatiemedewerkers in Delft. Ben noemt ze ‘pareltjes’: ”Ik zie geen verschil tussen reguliere- en participatiemedewerkers. Natuurlijk moet je altijd even aftasten, maar ik kijk vooral naar hun kwaliteiten. Wouter is echt een aanpakker en bij zulke collega’s ga ik vooral op mijn gevoel af en kijk ik naar de manier waarop zijn talenten zo goed mogelijk kunnen worden ingezet. Wouter heeft zich de afgelopen zes jaar heel sterk ontwikkeld. Hij helpt iedereen binnen de onze vestiging.”
Wouter: “Ik ben 31 jaar oud en ik kom uit Leiden. In mei 2018 ben ik bij Inholland Den Haag als schoonmaakmedewerker begonnen vanuit het participatietraject. Ik was daar heel goed ontvangen en had het daar heel erg naar mijn zin. Ben zag me daar aan het werk en vroeg of ik naar Delft wilde komen. Dat was in januari 2019. In Delft werk ik inmiddels als assistent facilitair medewerker. Ook hier kreeg ik een heel rustige inwerktijd. Er was tijd om met iedereen te praten en er werd regelmatig aan me gevraagd hoe het ging en wat ik wilde doen. Ik kreeg eerst een proefplaatsing, maar ik heb nu een vaste aanstelling. Bij Inholland, en dan met name Ben, kijkt men heel goed naar wat mensen kunnen, wat ze willen en wat ze nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen. Ben is altijd heel open en eerlijk, ik word net als iedereen uit het team behandeld. En als ik iets niet goed doe, dan helpt hij me om het wel goed te doen. Ik vind dat heel fijn, dat er rust is, dat ik vragen kan stellen en dat er met je wordt gesproken. Bij andere werkgevers die een participatiemedewerker aannemen, wordt toch vooral gekeken wat het oplevert en na twee jaar moet je er weer uit. Dat is bij Inholland niet zo, daar bouw je echt een band op met je collega’s'.”
Wouter: “Ik heb leerproblemen. Mede daardoor ben ik in de participatiewet terechtgekomen. Soms leer ik makkelijk en soms moeilijk. Ik ben iemand die graag in de praktijk leert. Dat werkt beter dan dat ik dat uit een boek moet doen. Via Inholland heb ik een aantal trainingen gevolgd en daar ben ik heel blij mee. Dat was zowel in de praktijk, maar ook uit boeken, maar dat ging goed. Ik ben iemand die heel graag de handen uit de mouwen steekt, maar heb daar wel structuur en duidelijkheid bij nodig. En die krijg ik nu. Maar ik krijg ook weer vrijheid om bepaalde dingen op mijn eigen manier te doen. Dat ik die kansen ook krijg van Ben vind ik ook leuk. Als dingen niet goed lukken, dan ga ik naar Ben toe, maar hij neemt ook het initiatief richting mij als hij ziet dat ik extra hulp nodig heb. Ben geeft me altijd heel snel duidelijkheid, maar eigenlijk kan ik bij iedereen in het team terecht, iedereen helpt me.”
Ben: “Veel mensen zouden wat kunnen leren van participatiemedewerkers. De werkethiek is ontzettend hoog.”
Ons gesprek over de inclusieve wereld van morgen
Diversiteit, de verscheidenheid die bestaat tussen mensen, is een uitgangspunt van het beleid van Hogeschool Inholland. Inclusie, het erkennen, waarderen en bevestigen van mensen, vereist ook het daadwerkelijk kennen van elkaar. Dit leren kennen van elkaar vindt onder meer plaats door het delen van verhalen. Mieke van den Berg gaat maandelijks in gesprek met een Inholland-collega of Inholland-student om betekenisvolle verhalen op te halen en daarmee nog meer ruimte geven aan de verschillende perspectieven en levensverhalen van collega’s en studenten binnen Inholland. Facilitator van de gesprekken is Machteld de Jong, lector Diversiteitsvraagstukken.
Mieke: “Kun je vertellen wat je doet bij ISO, en wat daar zo leuk en inspirerend aan is?”
Wouter: “Als assistent facilitair medewerker vind ik alles wat ik doe leuk omdat elke dag anders is. Elke ochtend begin ik met een facilitaire ronde. Ik kijk of de verlichting het doet, of de lokalen netjes zijn, of het warm genoeg is. Of er goed onderwijs kan worden gegeven dus. Dat ik daar een rol in kan spelen, vind ik heel leuk. De ronde die ik elke dag loop, ik begin om half 8, is echt belangrijk want als er dingen niet goed zijn geregeld, heeft dat invloed op de lessen. Ik zie dan vaak kleine dingen die ik zelf snel kan oplossen, bijvoorbeeld even de tafels netjes zetten, of de schermen het doen of een lichtje maken. Als schoonmaker ben je vaak onzichtbaar omdat je werkt op tijden dat er geen medewerkers zijn, maar nu ziet iedereen wat ik doe. Dat ik ook echt bijdraag aan het onderwijs. Die zichtbaarheid vind ik leuk. Mensen zien dan ook dat niks zomaar gebeurt, dat mensen weten wie dat heeft gedaan. Inholland is heel goed in het zichtbaar maken van iedereen, ook van mensen in participatiebanen. Er is ruimte voor iedereen en dat is fijn.”
Ben: “Mijn werk bestaat uit allemaal mooie ervaringen en natuurlijk vind ik het heel leuk om deze woorden van Wouter te horen. Pas heb ik nog een dame in de schoonmaak aangenomen, dat is ook een parel. Ik ben haar nu aan het begeleiden. Ik zie dat ze helemaal opbloeit. Daar doe ik het voor. Er leven heel onjuiste voorstellingen over mensen in participatiebanen. Dat het vooral gedoe zou opleveren in een team, dat het begeleiden heel veel tijd kost. Maar ik zie juist mensen die er heel erg voor gaan, ze willen juist heel graag werken. Ik beschouw ons als een team, ik wil niet de baas zijn. De waarden van Inholland, dat je erbij hoort en jezelf mag zijn, inclusie dus, dat laten we elke dag in ons werk zien.”
Wouter: “Ik ervaar dat precies zo.”
Ik zie dat zelf ook en ik ervaar ik me steeds kan ontwikkelen binnen Inholland. En als dingen niet zo goed gaan, dan is dat ook niet erg.
Mieke: “En hoe ziet jouw dag er verder uit, nadat je de ronde hebt gelopen en collega’s heb geholpen?”
Wouter: “Om 12.00 uur gaan we lunchen. Maar ook dan komen collega’s met vragen binnenlopen. Ik vind het nooit een probleem om mijn lunch te onderbreken en ze dan even te helpen. We lunchen altijd met elkaar, we zijn met vijf personen. We praten dan over van alles en nog wat. En ik werk ook één avond in de week. Eerst hadden we een beveiliger, maar dat was duur, nu doe ik dat en dat gaat ook goed. Ik werk inmiddels 35 uur per week, dat is bijna fulltime. Op de andere dagen is mijn werkdag om 15.00 uur voorbij.”
Mieke: “Waar ben je trots op in jouw werk?”
Wouter: “Ik ben er trots op dat ik onderdeel mag zijn van een leuk team binnen Inholland. Ik heb ook bij andere werkgevers gezien dat ze iemand die via een participatiebaan binnenkomt vooral als iemand met problemen zagen. Bij Inholland ben ik echt onderdeel van het team.”
Ben: “Bij de weekstart of het maandelijks teamoverleg dan praat iedereen mee. Dus ook de ideeën van Wouter worden gehoord en meegenomen in onze aanpak. Ik zie ook dat Wouter doorgroeit naar een ander, hoger, level en dat is mooi.”
Wouter: “Ik zie dat zelf ook en ik ervaar ik me steeds kan ontwikkelen binnen Inholland. En als dingen niet zo goed gaan, dan is dat ook niet erg. Dan praat ik daar over met Ben. Niet alleen over het probleem, maar vooral wat ik nodig heb om het te kunnen oplossen. Omdat Ben heel open en eerlijk is tegen mij, kan ik zijn feedback ook goed hebben. Ook omdat ik merk dat er daarna meteen dingen veranderen. In het begin vond ik het wel lastig om met feedback om te gaan, maar ik zie dat Ben het oprecht bedoelt en het erom gaat mij en het werk te verbeteren. Wat ik daarin nodig heb, dat is echt een andere insteek dan iemand alleen maar te wijzen op de dingen die niet goed gaan.”
Ik hoop dat Inholland op deze manier blijft omgaan met participatiemedewerkers. Dat ze worden gezien als collega’s die teams komen versterken.
Mieke: “Eigenlijk is jullie aanpak een best practice voor Inholland. Open en eerlijk het gesprek aangaan over het functioneren van iemand, nagaan wat iemand nodig heeft, vaststellen hoe je je werk nog beter kunt doen. Snel en op een integere wijze met elkaar in gesprek gaan, dat is heel belangrijk en zorgt voor onderling vertrouwen en verbinding.
Inholland wil graag een organisatie zijn waar iedereen zich thuis voelt, inclusief. Voel jij je thuis bij Inholland en in jouw werk en wat is hierin belangrijk voor je?”
Wouter: “Ik voel me heel erg thuis bij Inholland. Belangrijk hierin voor mij is dat ik kansen krijg om mezelf te ontwikkelen, dat ik word gezien om wie ik ben en om wat ik kan. En daarmee help ik Inholland ook weer. Bij Inholland gebeurt alles in een team en wordt daarin van alles besproken. Ik had bijvoorbeeld bedacht dat het handig zou zijn als ik een kar bij me zou hebben bij mijn ronde waarop ik veel spullen kan meenemen. Dingen die ik zelf aandraag, worden dan dagelijkse praktijk, dat is fijn en laat zien dat ik word geaccepteerd.”
Mieke: “En waar zie je jezelf over vijf jaar?”
Wouter: “Ik ben heel ambitieus, ik wil mezelf blijven ontwikkelen. Waar ik over vijf jaar sta, dat vind ik echt een lastige vraag, je weet nooit hoe het gaat over vijf jaar. Voor mij is het wel belangrijk dat ik dan geen assistent facilitair medewerker meer ben, maar een echte facilitair medewerker 3. Dat is mijn droom, mijn ambitie. Ik durf daar niet altijd open over te zijn omdat ik toch bang ben dat het me niet lukt en dat ik dan teleurgesteld word. Maar eigenlijk doe ik dat werk grotendeels al. En daarvoor moet ik me blijven ontwikkelen. Ik heb nu met Ben een formulier met competenties gemaakt en ik ben hard bezig om dat te bereiken.”
Mieke: “Heb je nog tips voor Inholland? Hoe de hogeschool er nog beter voor kan zorgen dat iedereen zich thuis voelt?”
Wouter: “Ik hoop dat Inholland op deze manier blijft omgaan met participatiemedewerkers. Dat ze worden gezien als collega’s die teams komen versterken.”
Mieke: “Dank je wel voor dit mooie gesprek. Ik wist vooraf niet goed wat ik kon verwachten van mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt. Het belangrijkste wat ik meeneem uit dit gesprek is dat ik denk dat ik heel goed begrijp wat je bedoelt als je zegt wat je nodig hebt om goed te kunnen werken. En dat daarin eigenlijk geen verschillen bestaan tussen reguliere- en participatiemedewerkers. Het gaat om tijd, aandacht, rust, ruimte voor ontwikkeling en bovenal het gevoel te hebben deel uit te maken van een team. Dat je er echt bij hoort.”
Hogeschool Inholland won in november de Participatieprijs voor werkgevers in de Regio Zuid-Kennemerland 2023. De werkgeversprijs is gericht op werkgevers die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt duurzaam aan het werk helpen en houden. “De onderwijsinstelling heeft een helder beleid op het gebied van inclusief werkgeven, voert dit professioneel uit en behaalt uitstekende resultaten”, aldus de jury. Lees meer in dit artikel.
Hij kan zich ook geen betere begeleider wensen dan Ben!