Waanzinnig waardevol: ongezouten feedback van onze student
#6 Door de ogen van Bart
“Ik geloof in toevallige ontmoetingen, waarbij je niet van tevoren weet wat je gaat horen, maar die heel waardevol blijken. Die verhalen zijn aanvullend op informatie die we krijgen uit onderzoeken die we regelmatig uitvoeren om ons beleid te evalueren en te verbeteren. Kortom, wie studenten spreekt, hoort direct wat er beter kan.”
"Ze stonden in een groepje bij elkaar in een café vlakbij onze locatie in Den Haag: de nieuwe studenten van de Hogeschool Medezeggenschapsraad. Daar waren we samen na afloop van de informele kennismaking met de nieuwe leden van de raad. Ik liep erheen voor een praatje en stelde wat vragen. “Hoe ervaar je je studie?”, “Hoe loop het?”, “Wat valt jullie op?”
‘Elke week een ander rooster’
“Het waren studenten van verschillende studierichtingen en andere domeinen en ze liepen tegen hetzelfde aan: “Elke week hebben we een ander rooster.” Eén student zei: “Ik krijg een bak informatie over me heen en ik heb moeite om ermee om te gaan.” Ook spraken ze over het op tijd aanleveren van cijfers.”
“Die signalen zijn natuurlijk niet nieuw, maar als ik de verhalen van studenten zelf hoor, doet me dat meer pijn dan wanneer ik onderzoeksrapportages lees. Het is ontzettend onhandig als je je bijbaantje niet kunt plannen of niet weet of je nu wel of niet moet gaan leren voor een herkansing, omdat je cijfer nog niet binnen is.“
Van tevoren weet je niet wat je gaat horen
“Hoewel de antwoorden misschien direct en confronterend zijn, zijn die wél waanzinnig waardevol. Studenten zijn onze beste en meest betrokken partner bij het steeds verder verbeteren van ons onderwijs. Ik geloof in toevallige ontmoetingen, waarbij je niet van tevoren weet wat je gaat horen, maar die heel nuttig blijken. Soms hoor je iets dat je nog niet wist, krijg je een nieuw idee, of ontdek je dat iemand zich ergens voor in wil zetten waar je zelf ook mee bezig bent. Die ontmoetingen en verhalen inspireren me steeds enorm.“
Aanvullend op onderzoeksresultaten
“De uitkomsten van deze spontane gesprekken zijn een mooie aanvulling op onderzoek wat we doen, zoals de Nationale Studentenenquête, waarvan we nu op de resultaten wachten. Resultaten uit onderzoek geeft veel informatie en toch is het anders als je ook de verhalen van studenten (of collega’s) erbij hoort. Het voegt dus heel veel toe om van studenten te horen: wat maken ze mee, hoe ziet dat eruit, wat doet dat met hen?“
Hoe vaak spreek je studenten aan?
“Waar het kan, spreek ik daarom na een bijeenkomst altijd de aanwezige studenten aan. Waarschijnlijk hebben collega’s in onderwijsteams die gelegenheid vaker dan ik die heb. Die kunnen na de les informeel zeggen tegen hun studenten: “Nu ik je toch spreek, wat vind je van…?”“
“Ik ben benieuwd; hoe vaak doe jij dat al? Wat levert het jou op?“
Beste Bart, wat ga je eraan doen?
Dit resulteert in studenten die voor ieder vak beheersing moeten laten zien. Dit leidt voor studenten tot gevoel van dubbelwerk en veel herhaling van hetzelfde. Het huidige curriculum kent daarin ook veel schriftelijke opdrachten als bewijsmateriaal, waardoor vooruitgang als professional in de praktijk onvoldoende benut worden. Deels zou het werken met leeruitkomsten in ons huidige programma daar al aan tegemoet moeten komen. Er zou veel ruimte moeten zijn om de opdrachten zinvol te maken en daarmee te voldoen aan de leeruitkomsten. Lijkt me een goed gesprek met de SLB wel waard.
Deze en vergelijkbare feedback heeft erin geresulteerd dat we per 01-09 met een geheel nieuw ontworpen curriculum gaan werken, dat de genoemde problemen zou moeten oplossen. Het herontwerp van een curriculum is iets dat veel voeten in aarde heeft en zorgvuldig moet gebeuren. Daardoor duurt het soms langer dan wij zelf ook willen tot studenten (of collega's) de resultaten zien van hun feedback. Maar we zijn er altijd op gericht om te blijven verbeteren en met signalen aan de slag te gaan.
Wij doen dat heel vaak! Voor, tijdens en na bijeenkomsten. Gewoon op de gang of via een mailtje. Dat is zeer verhelderend.
Maar wat ook geen kwaad kan is dat jullie gewoon eens met docenten (is iets anders dan collega’s in onderwijsteams) in gesprek gaan. Dus gezellig spontaan langs een locatie gaan.
Dat levert voor jullie heel veel op!
Jullie zijn altijd welkom hoor!
Zeer eens met Mark. En dat de roosters zo laat bekend worden en dat we te weinig tijd hebben om na te kijken (door allerlei andere opgelegde prioriteiten) is ook een probleem voor de docenten !