“Ik ben me nu veel meer bewust van wat ik doe en waarom ik het doe”
“Toen ik de mbo-opleiding Onderwijsassistent had afgerond, vond ik het wel even mooi geweest. Ik ging aan het werk bij een buitenschoolse opvang op de locatie waar ook mijn oude basisschool is gevestigd. Door mijn werk bij de BSO heeft de school mij gevraagd of ik wilde komen werken als onderwijsassistent. Uiteindelijk heb ik de BSO helemaal stopgezet en ben ik voltijd bij mijn oude basisschool aan de slag gegaan. Dat voelde echt als thuiskomen, hoewel het toch ook wel even wennen was. Vroeger zei ik juf en nu mag ik iedereen bij de voornaam noemen. Ik heb het daar heel erg naar mijn zin en ik word enorm gesteund door iedereen.”
“Er is al vaak aan mij gevraagd of ik een eigen klas wil en of ik de Pabo wil doen. Dat had ik kunnen doen, er is immers een groot lerarentekort. Maar je merkt dat de klassen steeds groter worden en dat er leerlingen zijn die problemen hebben waar ze extra hulp bij nodig hebben. Maar dat krijgen ze niet, want ook daar hebben ze een tekort aan mensen. Die kinderen wil ik gaan begeleiden. Kinderen met bijvoorbeeld een eigen leerplan of kinderen met autisme in het primair onderwijs. Daarom heb ik nu gekozen voor Associate degree Pedagogisch Educatief Professional. Ik zie deze opleiding als een tussenstap. Hierna wil ik denk ik eerst weer een paar jaar werkervaring opdoen en dan kijken naar een goede vervolgstap.”
“De combinatie werken en leren vind ik eigenlijk fijner dan ik had verwacht."
“Ik ben opgegroeid met twee autisten in het gezin. Bij mijn vader is het te laat geconstateerd, en mijn broer heeft daar op de basisschool eigenlijk nooit hulp bij gehad. Ik ben van mening dat als hij die hulp wel had gekregen, hij al veel verder zou zijn dan waar hij nu is. Hoe jonger daar iets mee gedaan wordt, hoe meer er kan. Vandaar dus mijn interesse in het begeleiden van autistische kinderen of kinderen die om een andere reden moeite hebben met leren.”
“Nadat ik er een paar jaar tussenuit ben geweest, moest ik mezelf er wel weer even toe zetten om achter mijn laptop te kruipen. Op het mbo heb je een rooster en daar wordt je verteld wat je wanneer af moet hebben. Nu moet je zelf zorgen dat je je zaakjes op orde hebt. Alles wat je moet weten, staat ook online. Met smoesjes als “dat heeft u niet verteld”, kom je op het hbo dus niet meer weg. Op het moment dat ik van het mbo kwam, had ik die zelfstandigheid nooit aangekund. Daar was ik nog veel te puberaal voor en bovendien ging het privé toen ook niet zo goed. Ik presteer goed onder druk en deed toen dus alles op het laatste moment. Nu zorg ik ervoor dat ik goed bijblijf. Waarom zou ik mezelf onder druk zetten als het ook rustig kan?”
“Ik zie dat er ook echt wat met onze feedback wordt gedaan.”
“De combinatie werken en leren vind ik eigenlijk fijner dan ik had verwacht. Ik dacht dat het een zware klus zou worden en dat ik tijdens mijn werk ook nog in mijn hoofd met mijn studie bezig zou zijn. Dat ben ik ook, maar op een positieve manier. Op school krijg je dingen te horen en op je werk denk je dan: o ja, zo zit het. Het contact met mijn leercoach vind ik erg fijn. Die staat bij wijze van spreken dag en nacht voor je klaar. En ook als klas zijn we er voor elkaar. Het is belangrijk dat je een goede balans vindt tussen je studie, je werk en je privéleven, dan houd je het alle drie leuk.”
“De ADPEP is dit jaar voor het eerst gestart bij Inholland. Daar merk ik voor wat betreft de opleiding eigenlijk niets van, maar er wordt wel heel veel feedback gevaagd aan de studenten: hoe vond je de les? Wat vind je een goed herkansingsmoment? Heb je nog tips of tops? Ik vind het goed dat studenten daar inspraak in hebben en ik zie dat er ook echt wat met onze feedback wordt gedaan.”
