Studenten denken mee over opbouwfase Sluisbuurt Amsterdam

Na een semester heel diep gaan, vallen en weer opstaan, heeft een groep van 26 derdejaarsstudenten het Creative Growth Initiative (CGI) in Diemen tot een goed einde gebracht. Op verzoek van en in samenwerking met de gemeente Amsterdam hebben de studenten zich gestort op oplossingsmogelijkheden voor ‘wicked problems’ van de nog te bouwen Sluisbuurt, waar Inholland zich in 2022 als eerste gaat vestigen.

Studenten Leisure & Events Management, Tourism Management, Facility Management, Creative Business en Communicatie bogen zich samen met een aantal internationale uitwisselingsstudenten over het vraagstuk. Waar de vorige CGI-groepen zich hadden beperkt tot het ontwerpen van een prototype voor een ‘future playground’, werd de opdracht nu breder getrokken: bedenk op bepaalde plekken in de Sluisbuurt een tijdelijke invulling – placemaking – voor een periode van tien jaar.

Laten leven en bruisen
Voor de ontwikkeling van de Sluisbuurt trekt de gemeente tien tot vijftien jaar uit. Hoe kun je zo’n nieuwe wijk in de tussentijd al laten leven en bruisen? Hoe breng je bewoners in beweging of in contact met elkaar? Wat kun je op cultureel gebied voor elkaar krijgen? Kortom: hoe maak je een wijk in de opbouwfase al aantrekkelijk om te wonen en te werken?

De studenten kwamen na twee periodes hard werken met uiteenlopende oplossingen, variërend van een klimtoren die in de top veel hoger aanvoelt dan een gebouw dat in meters een stuk dichter bij de wolken staat, tot een ‘geodesic dome’ (koepel met zelfdragende constructie) waarin studentenprojecten, maar ook evenementen en voorstellingen voor verschillende doelgroepen worden georganiseerd.

Vrijheid
CGI bestaat uit een individueel traject waarin de student zelfonderzoek doet én in de realisatie van een prototype voor de werkveldpartner. Dat laatste gebeurt in groepsverband. In het activerend keuzeonderwijs dat CGI biedt, krijgen de studenten alle vrijheid om de richting uit te gaan die ze zelf willen. En hoe gek het ook klinkt, daar hebben ze vaak best moeite mee. “In het begin was het lastig omdat we niet goed doorhadden wat er van ons werd verwacht. Normaal gesproken krijgen we een briefing met duidelijke richtlijnen. We vroegen aan onze leercoaches ‘wat is nu eigenlijk de bedoeling?’ Maar dat is nu juist waar CGI voor staat: zelf ontdekken en aanpassen”, vertelt Robin de Jong, studente Communicatie.

Leercoach John Tielman, docent bij Business Innovation: “Dit is een nieuw soort leren dat studenten soms nog niet goed kunnen plaatsen. Ze waren verbaasd over wat ze leerden door te experimenteren. Dachten sommigen vooraf, dat kan ik wel, dan bleken er soms pittige confrontaties nodig te zijn met hier en daar een traan, om te komen tot echte groei en een prachtig resultaat.” Zijn collega Esther Bouw, docent bij Leisure & Events Management, vult aan: “Wij wilden dat ze gewoon ergens begonnen, keuzes maakten.” Elke week gaven de studenten een presentatie aan elkaar. “Dat betekende ook dat ze soms moesten toegeven dat ’t niet lukte en behoefte hadden aan hulp van de hele groep.”

Feedback
“Presentatiesessies aan elkaar geven was heel fijn, je weet gelijk waar je staat, of je voor of achter ligt ten opzichte van de andere teams, bijvoorbeeld met je onderzoek dat je in de eerste fase doet”, aldus Stefan Stuijvenberg, student Tourism Management (NL). Ook gaven ze elkaar feedback. “Openheid naar elkaar toe is wel lastig, niet iedereen durft dat. Sommigen denken: wie ben ik om er iets van te zeggen, wat weet ik er nou eigenlijk van. Ik heb daar zelf gelukkig geen problemen mee. En ik probeer, als mijn medestudenten vastzitten, de juiste vragen te stellen zodat ze door kunnen.”

“De ‘learning journey’ staat centraal”, vertelt Esther. “Zo was er een groepje dat in eerste instantie een sportcomplex ontwikkelde dat véél te duur zou zijn. Bij de presentatie van het eerste concept zei de gemeente Amsterdam tegen ze: is het echt de bedoeling dat dit niet langer dan tien jaar staat? Dat was even slikken voor ze, want het betekende dat ze hun oorspronkelijke plan helemaal om moesten gooien. Het is dus echt ‘kill your darlings’; stoer om los te laten! Placemaking móet laagdrempelig én laag in de kosten zijn.

Oldtimers
Het team van Robin bedacht maar liefst twintig concepten. Uiteindelijk bleef er eentje over. “Wij bedachten: wat vinden wij als studenten leuk om te doen? Antwoord: met vrienden naar de film. Onze bioscoop is nét even anders: een drive-in, maar dan met vaste auto’s, echte oldtimers, gecombineerd met een leuke klassieker als film. Eigenlijk te duur voor placemaking, maar we hebben toch besloten om het te presenteren. De gemeente reageerde enthousiast. Ze nemen nu in overweging om deze bioscoop een permanente plek te geven in de Sluisbuurt.”